De laatste hoofdbindingen is de satijnbinding. De satijnbinding kenmerkt zich door de lange flotteringen. Flotteringen zijn de delen van de draad waarbij deze over of onder de andere draad loopt, het moment van kruisen tot kruisen. Bij een simpele platbinding zijn de flotteringen kort: slechts 1 draad. Bij satijnbindingen loopt draad soms over of onder wel 4 of 5 andere draden voordat de draden elkaar kruisen.

Met satijnbindingen maak je meer volumineuze weefsels. Het rapport van een satijnbinding bestaat uit minstens 5 horizontale en 5 verticale draden. Het rapport is ook altijd even veel draden breed als lang. De voor en achterzijde van het weefsel zijn altijd verschillend.

Voorbeelden van veel voorkomende satijnbindingen zijn: inslag satijn, ketting satijn, valse satijn (geen echte satijn) of versterkte satijn. De afbeelding hieronder geven een voorbeeld van de binding voor een inslagsatijng en kepersatijn van 18 x 18 draden op de Hobby Loom. De zwarte vakjes vertegenwoordigen de kruisingen waarbij de verticale (ketting) draden over de horizontale (inslag) draden liggen. De witte vakjes vertegenwoordigen de kruisingen waarbij de horizontale (inslag) draden over de verticale (ketting) draden liggen. De buitenste draad van het weefsel is in dit geval in een platbinding geweven. Dit om een egale/uniforme afwerking van het weefsel de creëren. Rechts is een weergave van het rapport van deze ripsbindng.

Inslagsatijnbinding 18 x 18 draden           Rapport inslagsatijn

Kettingsatijnbinding 18 x 18 draden          Rapport kettingsatijn